Kendo

Kendo, koruyucu kıyafetler giyen iki yarışmacının birbirlerine ellerindeki bambu kılıçlarla vurmaları esasına dayanan bir spor ve yarışma tarzıdır. Kendo aynı zamanda, yapılan antrenmanlar sayesinde sporculara gerek bedensel gerekse zihinsel açıdan geliştirilmesini amaçlayan bir “Savunma Sanatı”dır.

Koruyucu kıyafetler (kendo-gu), dört parçadan oluşur. Bunlar, “men; maske”, “kote;eldiven”, “do;zırh” ve “tare;bel koruyucu”dur. Bu kıyafetler, kendo-gi (kendo ceketi) ve hakama’nın (geleneksel pantolon) üzerine giyilirler. Maske baş, yüz, boğaz ve omuzları; eldiven elleri ve bilekleri,; bel koruyucu ise belin yanı sıra, karın ve kasıkları korur.

Bambu kılıç (shinai), yarışma ve antrenmanlarda rakibe vuruş yapmak için kullanılır. Japon kılıcının şekilsel özelliklerine sahip bambu veya benzeri suni malzemeden dört ayrı parçanın birleştirilmesi suretiyle imal edilir.

Yarışmalar, Japonya Kendo Federasyonu tarafından belirlenen yarşma ve jüri kurallarına uygun olarak, rakibin vücudunun belli noktalarına, kısaca maske(men), boğaz (tsuki), eldiven (kote) ve zırha(do) doğru vuruşlar yapılması esasına dayalı olarak gerçekleştirilir.

Yarışma salonunun yerleri ahşaptır ve yarışma alanı, kenar çizgileri dahil olmak üzere bir kenarı 9 metre veya 11 metre olan kare veya 9 metre x 11 metre dikdörtgen şeklindedir. Karşılaşmalar 5 dakika sürer ve bu süre içerisinde öncelikle 2 vuruş gerçekleştiren taraf galip sayılır. Karşılaşma süresi içerisinde sadece tek bir vuruş gerçekleştirilmesi durumunda, bunu yapan taraf yarışmadan galibiyetle ayrılır. Karşılaşma süresi içinde bir taraf galip gelemezse, uzatmaya gidilir ve ilk vuruşu yapan taraf yarışmayı kazanır. Ancak, kazananın hakem kararı veya kura ile belirlendiği yada yarışmanın berabere bittiği durumlar da söz konusudur.

Takım yarışmalarında iki yöntem uygulanır. Bunlardan ilki, “galip sayısı yöntemi”dir. Bu yöntemde netice, aynı takıma mensup galiplerin sayısına göre belirlenir. Eşitlik halinde vuruş sayısı göz önüne alınır. Vuruş sayısında da eşitlik olması halinde netice, takımların temsilcileri arasında yapılan müsabaka ile belirlenir. İkinci yöntem olan “turnuva yöntemi”nde ise, galip gelen yarışmacılar birbirleriyle müsabakaya devam ederler ve takımın galibiyeti böylece belirlenir. Ancak, müsabakalarda önceden belirlenecek farklı yöntemler de kullanılması da mümkündür.

Kendonun Tarihi

Demirin insanlar tarafından kullanılmaya başlanmasıyla birlikte, o zamana kadar silah imalinde kullanılan taş ve benzeri gibi malzemelerin yerini demir almıştır. Demirden yapılan bu silahların, kılıcın ilk hali olduğu söylenebilir. Kılıçların şekli ve kullanım tarzları, onları yaratan ulusların yaptıkları savaşlara ve bu savaşların gerçekleştiği yörelere göre çeşitlilikler gösterir.

Japonya’da kılıç, uzun yıllar boyunca savaşta kullanılan silahların en önemlilerinden biri olmuş ve bu sebeple de çok sayıda kılıç kullanma tekniği ortaya çıkmıştır. Ayrıca, kılıç imalinde kullanılan yöntemlerin gelişmesiyle kılıçların kalite ve keskinlikleri de artmıştır. Zaman içerisinde kılıçlar, sadece basit bir yaralama ve öldürme aracı olmanın ötesine geçerek “samuraylar (savaşçılar)” açısından felsefi anlama sahip bir sembol haline gelmişlerdir.

Kılıçla bir insanın öldürülmesi aynı zamanda, öldürme fiilini gerçekleştiren kişinin kendi varlığından bir parçayı yitirmesi anlamına da geldiğinden, kılıç kullanarak insanları öldürmektense, kılıç tekniklerinin öğrenilmesi yoluyla insanların yaşatılması fikri gelişmiş ve “öldüren kılıcın” “yaşatan kılıca” dönüştürüldüğü bir düşünce akımı ortaya çıkmıştır. Günümüz kendo sanatının felsefi kaynağı da bu düşüncedir.

Japonya’da Edo Dönemi’ne (1603-1868) girildiğinde, kılıç kullanma tekniğine ilişkin kurallar belirlenmiş ve dönemin hükümdarları ve “samuray” sınıfı tarafından bir askeri sanat olarak kabul görmeye ve desteklenmeye başlanmıştır. Ülkede barış ortamının sürdüğü bu yıllarda, kılıç sanatı nitelik değiştirmiş ve gerçek manada bir savaş tekniği olmanın ötesine geçerek, estetik güzelliğe ulaşmaya çalışmanın bir yöntemi haline gelmiştir. Edo döneminin ortalarına gelindiğinde, koruyucu kendo giysileri ve dört bölümden oluşan bambu kılıç kullanılmaya başlanmıştır. Böylece, “tahta kılıç antrenmanı (Kata-Keiko)”nun yerine “bambu kılıç antrenmanı (Shinai Keiko)” tekniği doğmuştur. Bu, günümüzde bambu kılıçla yapılan kendo’nun esasını teşkil etmektedir. Edo döneminin sonlarına yaklaşılması, Amerikalı Amiral Perry’nin savaş gemileriyle Tokyo önlerine demirleyişi ve dönemin iktidarının zayıflamaya başlaması gibi, mevcut duruma yönelik tehditleri haber veren olaylar, ülkede yapılan kılıç antrenmanlarının artmasına sebep olmuştur. Bunun neticesinde Japonya’nın her yöresinde ünlü kılıç ustaları yetişmiş, çok sayıda ekol ortaya çıkmış ve ve antrenman salonlarının sayısına da her geçen gün yenileri eklenmiştir.

Meiji Restorasyonu’nun (1868) gerçekleşmesiyle birlikte ise “samuray” sınıfı ortadan kaldırılmış, silahlar toplanmış ve yeni oluşturulan orduda batı tarzı askeri düzen kurulmuştur. Bu sebeplerle, geleneksel kılıç sanatı da kullanım alanını yitirmiş ve zayıflamaya başlamıştır. Ülkede kılıç faaliyetlerinin bu dönemde de gerçekleştirildiğine dair kayıtlar bugün elimizde mevcuttur ancak, sadece işsiz kalan kılıç ustalarının bir çıkış yolu arayışından ibaret olan bu faaliyetler uzun süre devam etmemiştir.

Kyushu adasında yaşanan bir iç savaş olan Güneybatı Savaşı (1878) esnasında kılıç ustalarının gösterdikleri başarılar övgüyle karşılanmıştır. Bunun etkisiyle, polisler yoğun olarak kılıç talimi yapmaya başlamış, kılıç eğitimi verilen üniversite ve liselerin sayısında artış görülmüş ve halkın kılıç kullanmaya yönelik görüşleri de olumlu yönde olmak üzere değişmiştir. 1895 yılında, “Büyük Japon Savunma Teknikleri Derneği”nin kurulması ve 1911 yılında liselerin müfredat programına1 kendo’nun da dahil edilmesi gibi olaylar, kılıç kullanma sanatının tekrar eski canlı günlerine dönmesini sağlamış ve böylece Japon tarihinin önce Taisho (1912-1926) ve ardından da Showa (1926-1989) dönemlerine ulaşılmıştır. Showa dönemine girilmesiyle birlikte kendo sanatı da, son derece başarılı ve verimli bir döneme girmiştir. Ancak, 1941 yılında Japonya’nın İkinci Dünya Savaşına aniden girişinin ardından, kendo çeşitli kısıtlamalarla karşılaşmış ve savaş koşullarının giderek kötüleştiği 1944 yılından itibaren de kendo yarışmaları ve antrenmanları yapılamaz hale gelmiştir. 1945 yılında Japonya’nın savaştan mağlubiyetle çıkmasının ardından, işgal politikaları gereği gerçekleştirilen askersizleştirmenin bir neticeis olarak okullarda savunma sanatları eğitimi yasaklanmış ve ayrıca savaşta önemli bir rol oynamış olması sebebiyle “Büyük Japon Savunma Teknikleri Derneği”nin de kapatılması talimatı verilmiştir. Halkın kendo antrenmanı yapması engellemek amacıyla işgal orduları tarafından bir baskı oluşturulmuştur. Ülke topraklarının bir harabeye dönüştüğü ve halkın yoksulluk içinde bulunduğu o yıllarda, son derece zor yaşam koşulları altında bulunan kendo ustaları, güçlükler içerisindeki bu yılların geçmesini beklemişlerdir.

Ancak, işgal yıllarında yaşanan tüm bu zorluklara rağmen2, ülkedeki kendo faaliyetleri tamamen durmamıştır. 1952 yılı Nisan ayında imzalanan “San Francisco Barış Anlaşması” ile Japonya tekrar egemenliğine kavuşmuş ve hemen ardından da ülkenin her yöresinde kendo’yu yeniden eski canlılığına kavuşturmak için çalışmalar başlamıştır. Aynı yılın Ekim ayında ise “Japonya Kendo Federasyonu” kurulmuştur.

Japonya Kendo Federasyonu, kuruluşundan itibaren kendo’yu daha da yaygınlaştırmak için çeşitli faaliyetler gerçekleştirmiş ve “Bütün Japonya Kendo Şampiyonası” gibi büyük yarışmalar düzenlemiştir. Bunun neticesinde kendo, ortaokul ve lise müfredat programlarına da resmen dahil edilmiştir.

Bugün kendo, sadece Japonya’da değil tüm dünyada bedensel ve zihinsel eğitimin yolu olan savunma sporu olarak kabul edilmekte ve gençler ve kadınlar da dahil olmak üzere milyonlarca insan tarafından yapılmaktadır.

Japon Kendo Katası’nın ortaya çıkışı

Kılıç kullanma teknikleri, ortaya çıkışıyla birlikte birçok ekole ayrılmıştır. Kendine özgü tarzları olan bu ekollerin herbirinin zayıf ve güçlü yanları vardı. Büyük Japon Savunma Teknikleri Derneği, kendo’nun gelişmesi ve yaygınlaşmasını sağlamak amacıyla, bu ekoller tarafından yaratılan “kata (teknik)”ları temel alarak yeni bir temel kata belirlenmesi gerektiğine karar vermiş ve 1911 yılı Aralık ayında bir araştırma komisyonu kurmuştur. Bu komisyonun yaptığı çalışmalar neticesinde, 1912 yılı Ekim ayında, “Büyük Japon İmparatorluk Kendo Katası” oluşturulmuştur. Bu, büyük kılıçla yapılan 3 standart katanın toplamı olan 10 standart katadan meydana gelmektedir.

İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinin ardından Japonya Kendo Federasyonu kurulmuş ve ülkede kendo tekrar gelişmeye başlamıştır. Yukarıda belirtilen standart katalar da, “Japon Kendo Katası” olarak yeniden adlandırılmıştır.

Kendo’nun dünyada yaygılaşması ve Japonya Kendo Federasyonu’nun destekleri

Japonya’nın dışında kendo yapanların sayısı gün geçtikçe artmakta ve bu sayının günümüzde yaklaşık bir milyon kişiye ulaştığı varsayılmaktadır. Yurtdışında gerçekleştirilen yarışmaları, jüri ve eğitim çalışmalarını desteklemekte olan Japonya Kendo Federasyonu, yurtdışındaki kurumlarla da işbirliği içerisindedir. Japon kendo sanatı öğretilirken teknik eğitimin ötesine geçirilerek, bu sanatın dayandığı felsefenin de kendo yapan kişilere aktarılmasını amaç edinen Japonya Kendo Federasyonu, kendo’nun tüm dünyada yaygınlaşmasına yönelik düzenli faaliyetlerini sürdürmektedir.

Japonya Kendo Federasyonu’nun, kendo’nun yurt dışında yaygınlaşmasını sağlamaya yönelik destek faaliyetleri;

• Uzman eğitmenlerin yurtdışına gönderilmesi: Uzun ve kısa dönemli olmak üzere yılda altmışın üzerinde uzman eğitmen yurtdışına gönderilmektedir. Bu kişiler, kendo tekniği, Japon kendo katası, öğretme yöntemleri ve jüri esasları üzerine eğitim verirler.
• Yabancı kendoculara yaz eğitim kampları düzenlenmesi: Bu kamplara 1975 yılından beri her yaz, kadın-erkek onlarca yabancı sporcu katılmaktadır.
• Kendo malzemelerinin bağışlanması: Yurtdışında kendo malzemelerinin temini güç olduğundan, gerek yeni gerekse ikinci el kendo malzemelerini yurtdışındaki kurumlara bağışlamaktadır. Ayrıca, Japonya’daki çeşitli kurumlarla yapılan işbirliği netıcesinde kendo malzemelerinin ücretsiz tamiri de gerçekleştirilmektedir.

Uluslararası Kendo Federasyonu (IKF)

1967 yılı Ekim ayında Japonya Kendo Federasyonu tarafından, Tokyo’daki Nihon Budokan’da (Japon Savunma Sporları Salonu) düzenlenen “Uluslararası Kendo Dostluk Sampiyonası’na” 13 takım ve 110’un üzerinde kendo sporcusu katılmıştır. Bundan 3 yıl sonra, 1970 yılının Nisan ayında ise, Uluslararası Kendo Federasyonu’nun başkanlığı, Japonya Kendo Federasyon Başkanı tarafından yürütülmekte, başkanlık ofisi de Japonya Kendo Federasyonu binasında bulunmaktadır. Federasyonu katılım ülke ve bölge bazında tek takımla sınırlıdır.

Federasyonun kuruluş yılında 17 olan üye sayısı, halen 41 ülke ve bölgeye ulaşmıştır. Uluslararası Kendo Federasyonu’nun en büyük organizasyonu, 3 yılda bir düzenlenen “Dünya Kendo Şampiyonası’dır (World Kendo Championships-WKC).” Asya, Amerika ve Avrupa’da dönüşümlü olarak gerçekleştirilmekte olan bu şampiyonanın on ikincisi, 2003 yılında İngiltere’nin Glaskow kentinde düzenlenecektir.

Ayrıca, Dünya Kendo Şampiyonası jüri üyelerinin eğitimi amacıyla, Japonya Kendo Federasyonu tarafından yukarıda belirtilen üç bölgede her yıl jüri eğitim çalışmaları düzenlenmektedir.

Kendo Felsefesi

Kendo, kılıç tekniklerinin öğrenilmesi vasıtasıyla, hem bedensel hem de zihinsel eğitimi amaçlayan bir yoldur.

Kendo’nun Ruhsal Gelişime Yönelik Amaçları: Doğru, ciddi ve disiplinli çalışmayı öğrenmek; zihinsel ve bedensel eğitim vasıtasıyla güçlü ve canlı bir ruhsal enerjiye sahip olmak; saygınlık, nezaket, içtenlik ve samimiyeti geliştirmek; ülke ve insanlık sevgisini artırarak dünya barışını da desteklemektir.

İaido

“İaido” tekniği, Japon kılıç kullanma tekniğinin atasıdır ve Muronachi döneminde (1333-1573) ortaya çıktığı söylenmektedir. Yengi ve yenilginin kılıcın tek bir hareketine bağlı olduğu iaido’da, ölüm ile yaşamın, hareket ile durağanlığın tek ve bir bütün olması amaçlanmaktadır. İaido, hem zihni hem de bedeni eğitmeyi amaçlayan bir yoldur ve bir madalyonun iki yüzü gibi olan kendo ve iaido, ayrılmaz bir bütündür.

İaido, 1956 yılında, Japonya Kendo Federasyonu bünyesine alınmış ve ilk Japon İaido Şampiyonası, 1966 yılında düzenlenmiştir. 1969 yılında “Japonya Kendo Federasyonu İai”, 7 standart kata belirlemiş, 1980 yılında ise bu sayı 10’a çıkarılmıştır. 2000 yılında yapılan 2 ilave ile standart kata sayısı 12 olmuştur.

İaido yarışmalarında iki yarışmacı salona çıkarlar ve gerçek ya da sahte kılıç kullanarak, önceden belirlenmiş Japonya Kendo Federasyonu İai hareketleri ile, her ekolün kendine özgü hareketlerini birleştirerek oluşturdukları 5 katayı 6 dakika içerisinde gerçekleştirirler. Yarışmanın galibi ise jürinin “teknik”, “saygı”, “ustalık” ve “zihinsel yeterlik” dallarında verdikleri puanlar neticesine belirlenir.

Kaynak: 2001 yılı Haziran ayında Türkiye’de Düzenlenen Kendo-İaido Gösterisi için Japonya Büyükelçiliği tarafından hazırlanmıştır.

Türk Japon Kültürünü Araştırma Ve Dayanışma Derneği

ANKEN BUDO CLUB

Ankara’da Kendo çalışmaları, 2001 yılında, Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, Japon Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı Başkanı, Doç. Dr. Ayşe Nur Tekmen (Kendo 2. Dan) tarafından anabilim dalı öğrencileri ile Japon Okulu öğrencilerine yönelik bir etkinlik olarak Ankara Üniversitesi’nde başlatılmıştır. Küçük bir kitleye eğitim veren Sn. Tekmen daha sonradan Kendo’yu geniş kitlelere ulaştırmak amacıyla çalışmalara başlamış, bu çalışmalar sonucunda, 2004 yılının başında JICA ve Ankara Üniversitesi işbirliği ile, kıdemli gönüllü Sn. Mitsunori Matsumura (Kendo 7. Dan) çalışmalarına destek vermek amacıyla Türkiye’ye gelmiştir. Ankara’daki ilk Kendo Dojosu olan Anken Topluluğu 2004 yılının Nisan ayında kurulmuş ve Kendo’yu tanıtma ve yaygınlaştırma amacıyla çalışmalarına başlamıştır. Daha sonra Türk Japon Kültürünü Araştırma ve Dayanışma Derneği çatısı altına giren Anken Topluluğu, Türkiye çapında bir çok organizasyonda görev almış ve Türkiye’de Kendonun yaygınlaşması ve ilerlemesi amacıyla çalışmalarına devam etmiştir. Bu çalışmaların başında Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi, Bilkent Üniversitesi ve Orta Doğu Teknik Üniversitesi Kendo topluluklarının kurulması ve bu üniversitelerdeki Kendo çalışmlarının desteklenmesi gelmiştir.

2005 yılının Kasım ayında, Topluluğun Eğitmeni Sn. Tekmen Japonya Kitamoto’daki Uluslararası Kendo Liderleri Seminerine katılmış ve organizasyonu başarı ile tamamlamıştır. 2006 yılının Mart ayında Topluluk Başkanı Sn. Hüseyin Çimen (Kendo 2. Dan, Iaido 2. Dan) ve Sn. Alptekin Alp (Kendo 1. Dan, Jodo 1. Dan) Japonya Tokyo’daki 18. Uluslararası Budo Seminerini başarı ile tamamlamıştır. 2006 yılının Eylül ayından itibaren, Japonya Kendo Federasyonu ve Uluslararası Kendo Federasyonu’nun benimsediği diğer iki savunma sanatı olan Iaido ve Jodo eğitimlerinin verilmeye başlanması ile birlikte Topluluk Anken Budo Kulübü adını almıştır. Anken Budo Kulübü’nün çalışmaları ve organizasyonları Japonya Kendo Federasyonu tarafından beğeni ile izlenmekte ve desteklenmektedir.

Anken, Japon Budo kültürünü ve felsefesini yaymayı amaç edinmiş, KENDO, IAIDO ve JODO eğitimi veren bir dojodur. Faaliyetlerini Ankara’da, Türk-Japon Kültürünü Araştırma ve Dayanışma Derneği çatısı altında devam ettirmekte, ayrıca tüm Türkiye’de Budo Kültürü’nü tanıtmaya yönelik çalışmalar yapmaktadır. Anken Budo Kulübü’nün temel felsefesi “Ken wa kokoro nari”, yani “Kılıç Ruhtur” olarak kabul edilmiştir. Dojomuz bu felsefe ve ahlak ile Kendo, Iaido ve Jodo eğitimi almak isteyen herkese açıktır.

Kendo

Ahşap kılıçlarla iki sporcu arasında yapılan bir dövüş sporudur.

Dünyada Kendo

Bir kılıç sporu olan kendonun anavatanı Japonya olup, Japonların geleneksel savaş sanatlarından türediği bilinmektedir. 15.yy.dan itibaren Japonya’da bir barış döneminin başlamasıyla birlikte dövüş sanatlarında da teknikten çok ahlak duygusu gelişmeye başladı. 18.yy da Japonlar dövüş sporlarına devam ederken dövüşteki tehlike risklerini de ortadan kaldırmak amacı ile özel giysiler ve dövüşçüye zarar vermeyen esnek bambu kılıçlar kullanmaya başladılar. Bu koşullar altında ortaya çıkan kendo bir spor dalı olarak gelişti. 1928’de Japonya’da Kendo Federasyonu, ardından da 15 ülkenin Kendo Federasyonlarının katılımıyla “Uluslararası Kendo Federasyonu” kuruldu. Türkiye’de kendo federasyonu bulunmadığı için kendo karşılaşmaları da yapılmamaktadır.

Oyun Alanı. Kendo karşılaşmaları 10×11 m. boyutlarında dikdörtgen bir alan üzerinde yapılır. Tahta olan alanın ortası bir yuvarlak ya da haç işareti ile belirlenir. Alana iki başlangıç çizgisi çizilerek alan dışında 1,5 m genişliğinde başka bir boş alan bırakılır.

Kullanılan Malzemeler: Kendocular “shinai” adı verilen özel bir kılıç kullanırlar. Bambudan yapılan bu kılıçlar esnek bir özellik gösterip, tutacak yerleri meşin deridendir. Shinailerin üç çeşidi bulunur. Birincisi 118 cm – 468 gr, ikincisi 110 cm – 375 gr, üçüncüsü ise 60 cm – 265 gr dır. Shinai dışında “kendoka” denilen koruyucu bir zırh kullanılır. Kendokalar şu parçalardan oluşur.

Uvagi : Ceket
Hakama : Topuklara kadar uzanan parçalı etek
Do : Göğüs koruyucu
Tare : Bel koruyucu
Men : Maske
Kote : İçi pamukla doldurulmuş koruyucu eldiven

Kurallar

Kendo iki sporcu arasında yapılan bir karşılaşmadır. Karşılaşmanın süresi 3 – 5 dakika arasında değişir. Kesin sonuç alınması gereken bir yarışma olduğundan beraberlik durumlarında 3 dakikalık uzatmaya gidilir.

Karşı karşıya gelen kendokalar ayakta ya da çömelmiş durumda shinailerini birbirine değdirerek çapraz tutarlar. Hakemin “Ha Jeme” komutu ile oyun başlar. Oyunda amaç, kılıçları birbirine değdirmektir; fakat puan alabilmek için kılıçlar vücudun belli yerlerine değdirilebilir. Başın sol tarafına, sağ tarafına ya da üst bölgesine, sağ ya da sol bileğe, gövdenin sağ ya da sol tarafına ve boğaza yapılan hamleler için puan verilir. Hamle yapan kişinin, hamle yaptığı anda nereye vurduğunu söylemesi gerekir. Kendokalardan biri, oyun içinde düşer ya da kılıcını düşürürse ve diğer kendoka da hemen hamle yapmazsa karşılaşma tekrar başlatılır.

Vuruşlar

1. Kesme Vuruş: Kılıcın 1/3’lük bölümü ile yapılan vuruşlardır.
2. Saplama: Kılıcın ucu ile yapılan dürtmelerdir.

Kendokalardan biri sakatlanıp karşılaşmayı sürdüremeyecek duruma gelirse, sakatlanmaya rakibi neden olmuşsa sakatlanan kendoka karşılaşmayı 1 puanla kazanır. Eğer kendoka kendi kendini sakatlamışsa yenik sayılır ve rakibine 2 puan verilir. Değerlendirmede puan alıcı bölgeye her doğru vuruş için 1 puan verilir. Sürenin sonunda, en fazla puan alan kendoka oyunu kazanır. Hakem üstün dövüştüğünü inandığı oyuncuyu da galip ilan edebilir.

Kendo karşılaşmalarında bir başhakem, bir oyuncu hakemi ve iki yardımcısı, iki çizgi hakemi ve bir zaman hakemi olmak üzere oyunu 7 hakem yönetir. Bunların dışında bir de kayıt görevlisi bulunur. Başhakem alan dışında oturur ve hakemlerin karar veremedikleri durumlarda son kararı verir. Oyunu başlatıp bitirme yetkisi başhakemindir.

Oyun hakemi ve yardımcıları alanın içinde, ikisi önde birisi geride durarak, hamlelerin geçerli olup olmadıklarını kırmızı ve beyaz bayrak kullanarak bildiriler. Etkin bir kesme de ya da dürtmede beyaz bayrak puan alan kendoka tarafına doğru yukarı kaldırılır. Etkisiz bir vuruş için her iki bayrakta vücudun önünde aşağı doğru sallanır. Karar verilemeyen durumlarda kırmızı bayrak dışta olacak biçimde her iki bayrak da vücudun önünde çapraz olarak tutulur. Karşılaşmayı durdurmak için iki bayrak birlikte ve iki yandan yukarı kaldırılır. Kendokalar kabza kabzaya geldikleri zaman birbirlerinden ayrılmaları için iki bayrak birlikte, omuz hizasından önce uzatılırlar. teknikler refleks hale gelmedikçe kolay uygulanamaz. Judo’da kaba kuvvete yer yoktur.

Ceza gerektiren hatalı ve yasak davranışlar:

1. Karşılaşma alanın dışına basmak,
2. Rakibine çelme takmak,
3. Rakibini elle tutmak,
4. Alan dışına çıkmamak için shinaiyi destek olarak kullanmak,
5. Vücutta vurulmaması gereken yerlere vurmak,
6. Kendi shinaisini düşürdükten sonra, rakibin shinaisini kabzasından tutmak,
7. Rakibin shinaisini tutuşunu engellemek,
8. Alan dışına düşmek,
9. Saygısız ve çirkin davranışlarda bulunmak.

Saygısız ve çirkin sözler söyleyen ve kendo ahlakına uymayan kendokalar diskalifiye edilirler. Diğer yasak davranışlarda kendokaya bir ihtar verilir. Üç ihtar alan oyuncunun rakibine bir puan verilir.

Kullanılan Terimler:

Hajime: Başla
Encho Hajime: Başla (Fazla süre için)
Yame: Dur (Karşılaşmanın kesilmesi)
Hikiwake: Beraberlik (Karşılaşmanın sonunda)
Nikomme: Yeniden Başla (Bir puan aldıktan sonra)
Shobu: Yeniden Başla

(Her iki kendokaya da birer puan verildikten sonra)